Wystawy stałe
ANTYK I STAROŻYTNOŚĆ
Wystawa sztuki starożytnej prezentuje zabytki kultury materialnej całego basenu Morza Śródziemnego, w tym m.in.: starożytnego Egiptu - mumię chłopca z okresu ptolemejskiego czy wieko sarkofagu, Grecji - zabytki z epoki archaicznej oraz klasycznej, jak również starożytnej Italii – przedmioty codziennego użytku, pochodzące z kultury Villanova oraz kultury etruskiej.
SZTUKA ŚREDNIOWIECZNA
Wystawa sztuki średniowiecznej prezentowana jest w kilku sekcjach:
Pierwsza z nich prezentuje zabytki rzeźby drewnianej oraz rzemiosła artystycznego z okresu od przełomu XIII/XIV wieku do około roku 1400. Odzwierciedlają one czas wzmożonych powiązań historycznych i artystycznych Śląska z plastyką czeską. Prezentowane są najstarsze drewniane rzeźby gotyckie z okresu 1 połowy XIV wieku, rzeźby tzw. stylu „Madonn na lwie” oraz tzw. stylu miękkiego. Odnajdziemy tu także zabytki złotnicze, jedne z nielicznych zachowanych na Śląsku z tego czasu.
Druga sekcja to plastyka tzw. stylu pięknego, w tym retabulum ołtarzowe oraz zabytki złotnicze. Ta część wystawy wprowadza także w świat sztuki XV i XVI wieku, rozciągnięty między wojnami husyckimi a początkami reformacji.
Trzecia i ostatnia część wystawy sztuki średniowiecznej to dzieła rzeźby i malarstwa późnogotyckiego od tzw. stylu pięknego 1 tercji XV wieku po zwiastuny sztuki wczesnego renesansu, zwłaszcza wielkoformatowe, w tym ołtarze szafiaste, dające możliwość obserwowania przemian formalno-stylowych w sztukach plastycznych na Śląsku.
ŚLĄSKIE NIEBO
Prezentacja dzieł ma na celu ukazanie specyficznej dla historycznego Śląska religijnej ikonografii od czasów średniowiecza aż po XX wiek. Wystawę rozpoczyna prezentacja obrazów i rzeźb świętych patronów wrocławskiej diecezji, miasta Wrocławia i Śląska, świętych cieszących się kultem na tym terenie, kończy ją natomiast prezentacja kopii czczonych na terenie Śląska cudownych wizerunków kultowych.
LAPIDARIUM
Lapidarium gromadzi zabytki od XII do XIX wieku w kamieniu (marmur śląski, piaskowiec, granit, alabaster) oraz w brązie i mosiądzu. Są to obiekty, które pełniły pierwotnie różne funkcje – sepulkralne, dekoracji architektonicznej, chrzcielnice, dzwony itp. Ekspozycja zgrupowana jest w czterech obszarach tematycznych: średniowiecze (rzeźba architektoniczna XII-XIII wieku, romańska i wczesnogotycka; gotycka rzeźba sepulkralna XIV-XV wieku; gotycka plastyka architektoniczna i sakralna 1300-1500 r.; renesans i manieryzm; barok (dzwony, kartusze herbowe kanoników i biskupa oraz figura Chrystusa) oraz neogotyk.
MALARSTWO I RZEŹBA 1550-1800
Wystawa prezentuje najlepsze pod względem jakościowym i najciekawsze pod względem funkcjonalnym i ikonograficznym dzieła malarstwa i rzeźby. Wybrane eksponaty zostały uporządkowane według klucza chronologicznego i stylistycznego, poczynając od dzieł renesansowych, poprzez prace manierystyczne, a skończywszy na eksponatach barokowych. Jednocześnie dzieła te zostały zaaranżowane w odrębne grupy obiektów pod względem rodzaju (malarstwo, rzeźba), gatunku (np. portrety) czy funkcji (np. bozzetta i modele). Wyeksponowane zostały także prace wybitnych twórców, jak Bartholomaeus Strobel Młodszy, Michael Willmann, Carl Dankwart czy Felix Anton Scheffler. Dzięki temu wystawa ta prezentuje nie tylko różne oblicza sztuki tego okresu na Śląsku, lecz także posiada
w swojej kolekcji dzieła wybitnych artystów.
SPLENDOR PARAMENTÓW
Splendor oznacza blask, świetność, przepych. Do osiągnięcia tego efektu służyły różne środki oddziaływania artystycznego: od muzyki, przez sztuki plastyczne i architekturę, aż po dymy kadzideł. Tym, co dzisiaj najtrudniej zobaczyć to paramenty, czyli elementy służące celebracji liturgii – tkaniny
i przede wszystkim złote naczynia liturgiczne. Zbiór tego typu przedmiotów w Muzeum Archidiecezjalnym jest bardzo liczny, bo obejmuje ponad 200 obiektów. Są to wyroby ze srebra złoconego, srebra, miedzi srebrzonej, wzbogacane kameryzowaniem, emaliami, ale także wyroby
z cyny. Pochodzą przeważnie z XVII i XVIII w. z nielicznymi starszymi i młodszymi, które eksponowane są w ramach innych wystaw. Tu reprezentowane są zatem głównie barokowe monstrancje, relikwiarze, kielichy mszalne, pacyfikały, puszki na hostie, naczynia na oleje święte, ampułki na wodę i wino, łódki na kadzidło, kadzielnice, lampy wieczne, świeczniki ołtarzowe i inne. Ekspozycję uzupełnia nieliczny zespół świeckich naczyń cynowych, jak też grupa wyrobów łączących drewno z macicą perłową i kością słoniową lub bursztynem.
CRANACH & CRANACHIANA
Wczesny, bardzo dobrej klasy artystycznej i pochodzący z tzw. okresu katolickiego obraz „Madonny pod jodłami” Lucasa Cranacha Starszego jest jednym z najbardziej znanych dzieł w zbiorach Muzeum. Zawdzięcza swoją sławę nie tylko wymienionym cechom, ale w dużej mierze dobrze rozpoznawalnemu nazwisku autora oraz sensacyjnej historii kradzieży, wywiezienia, a wreszcie szczęśliwego powrotu do Wrocławia. Obraz prezentowany jest w oddzielnej sali, poprzedzonej przestrzenią wstępną, w której znajdują się informacje o samym malarzu, dziejach obrazu, a także jego kopia, powstała tuż po wojnie, służąca do zamaskowania kradzieży dzieła. W sali poświęconej Madonnie znajduje się także jej barokowa imitacja, świadcząca o lokalnej recepcji obrazu i próbie budowania jego kultowego charakteru w epoce potrydenckiej. W tej części wystawy odnajdziemy również grupę obrazów z XVI w., które pochodzą z epoki i obszaru działalności warsztatu Cranacha St. i Cranacha Mł. oraz prezentują
w różnym stopniu zbliżone do jego produkcji cechy stylowe.
MALARSTWO I RZEŹBA RELIGIJNA 1800-1945
Wystawa obejmuje prace malarskie i rzeźbiarskie, w tym zarówno dzieła o dewocyjnym charakterze, jak i niedewocyjne, związane z szeroko rozumianą tematyką religijną i kościelną.
DOM KAPITUŁY
Wystawa umieszczona w budynku, który pełnił funkcję domu Kapituły Wrocławskiej prezentuje wizerunki (epitafia i ołtarze epitafijne) kanoników z okresu przełomu XV i XVI wieku oraz elementy wystroju, uzupełniające wnętrze scenograficznie, takie jak archiwalna szafa gotycka z 1455 r. fundacji Jana Paszkowicza, czy skrzynie metalowe.
DZIEJE MUZEUM ARCHIDIECEZJALNEGO WE WROCŁAWIU
Ekspozycja obejmuje historię powstania i funkcjonowania Muzeum Archidiecezjalnego oraz dzieje prac modernizacyjnych i konserwatorskich, prowadzonych w katedrze św. Jana Chrzciciela z przełomu XIX
i XX wieku, a więc okresu, kiedy kiełkowała idea Muzeum i kiedy była ona realizowana. Wystawa obejmuje również okres odbudowy katedry po II wojnie światowej, a także poświęcona jest odkryciom archeologicznym w grobach biskupów wrocławskich. Wzbogaceniem scenograficznym są wykorzystane gabloty z czasów otwierania Muzeum w 1903 roku.
Wystawy czasowe
Informacje wkrótce.
